Bu bölümdeki metnin içeriğini inceleyerek insan yedisinde neyse yetmişinde de doru atasözü ile ilgili kompozisyon yazısı adına kısaca fikir sahibi olabilirsiniz.
İnsan nasıl bir karaktere sahip olduğunu küçük yaşlarda gösterir. Onun davranışlarına, olaylara verdiği tepkilere, duygusal dünyasına bakarak huylarını analiz edebilirsiniz. Okul çağında da bu davranışlar kendini ele verir. Zaten bir insanı çocukluğunda önce ailesi, sonra okuldaki öğretmenleri yakından tanır. Onun kişiliğini en iyi bu kişiler bilir.
Çocukta istenmeyen davranışlar, şiddet yatkınlık gibi olumsuz tutumlar küçükken varsa bunları değiştirmek için atılan adımlar boşa çıkar. Çünkü bu tür davranış biçimleri insanın karakter yapısıyla ilgilidir. Zaman geçtikçe düzelir diye bakmak da son derece yanlıştır. Bir insan küçüklüğünde nasılsa yaşlandığında aynıdır. Çünkü bu yapı meselesidir. Onun zamanla değişeceğini beklemek yanıltıcıdır. İnsanların üzerinde ondan vazgeçemeyeceği kalıcı huylar söz konusudur. Bu huylar davranışlarda kendini belli eder.
Yedisinde hırçın, düzenbaz olan biri yetmişinde de aynı davranışları gösterir. Küçüklüğünde uysal, uslu, efendi olan biri yıllar geçse de yine aynı kalacaktır. Bu tür örneklerden anlayacağınız üzere kişi yedisinde neyse yetmişinde de aynı oluyor. Bir ebeveynin davranışları canını sıkan bir çocuğu hakkında zamanla nasılsa düzelir diye bir beklentiye girmesi doğru değildir. Yine huyu zaten küçükten yerleşmiş olan bir çocuğa davranış eğitimi vererek ondan istediği şekli almasını bekleyen bir öğretmenin çabası da boşa çıkacaktır.
Sonuç olarak kişinin hayattaki izleri davranışlarıyla ta küçük yaşta ortaya çıkar. Küçükken bir çocuğun davranışlarını gözlemlersiniz. Bu davranışlar onun hakkında gerçekçi ipuçları elde etmeyi sağlar. Bunlardan bir kısmı olumlu iken bir kısım davranışlar istenmeyen olarak değiştirilmesi düşünülen türdendir. Ancak küçüklüğünde çocukta bulunan davranışlar, huylar yaşlılığında da yine devam eder.