Bu yazıyı incelediğinizde kalp deniz, dil kıyıdır; denizde ne varsa kıyıya o vurur sözü ile ilgili kompozisyon yazacak şekilde fikir edinmiş olacaksınız.
Bilindiği gibi denizin durgun olması içinin boş olduğu anlamına gelmez. O koskoca denizin içinde nice canlılar, yosunlar, çöpler varlığını sürdürür. Bir fırtına çıkıp denizde dalga oluştuğunda dalgaların etkisiyle denizin içindeki birçok şey sahile vurur. İşte bu nedenle insanların aklını okuyamayız ama sözlerine bakarak kalbinden geçenler hakkında fikir yürütebiliriz.
İnsanlar da sakin olduğu zamanlardan nasıl olduklarını bilemeyiz. Oysa kalbinden geçen bir sürü ey vardır. Kalpte biriken artık dışarı atılması gereken şeyler dile yansır. Yani biz içimize attığımız, kalbimizde biriktirdiğimiz pek çok duyguyu bir zaman gelir açığa vururuz. Bu denizde olanın kıyıya vurması gibi bir şeydir. İçimizden geçenleri konuşup birilerine anlatmak kalptekileri dile dökmek demektir. İnsan bir şeylerden söz ediyorsa onlar önce aklına gelir. Daha sonra kalbine yerleşir. Uygun bir anda bunları konuşarak birileriyle paylaştığında o zaman kalpteki çoğu şey sahile vurur gibi dilimizden dökülür. Belki de kafamızın karışık olduğu, bir şeye kızdığımız bir anda bunları ifade ederiz. Yani biraz duygu halimizin dalgalı olması kalbimizden geçirdiğimiz şeyleri anlatmamıza yol açar.
Sonuç olarak kimseye bir şey anlatmayınca bu durum, kalbimizin boş olduğunu göstermez. Belki yapı gereği birçok acıyı, üzüntüyü, sevinci, rahatsız olduğumuz durumu içimize atıyoruz. Zamanı gelince artık bunları birisine anlatmak istiyoruz. Demek ki ağzımızdan çıkan sözler boş değildir. Hepsi de aslında kalpten gelen duygu ve düşüncelerimizin dışa vurumudur.