Bu yazımızda soyut anlamlı kelimelerden oluşan bir kompozisyon hakkında kısaca duracağız.
İnsanların manevi anlamda bir dünyası vardır. Bu dünyada gözle görülmeyen birçok duygu yaşanır. Mesela bunlardan biri vicdandır. Sergilediğimiz iyi veye kötü eylemlerimiz sonucunda vicdan devreye girer. Eğer hoş bir şey yapmışsak o zaman vicdan rahat eder. İstenmeyen suç teşkil eden davranışlarda da vicdan rahatsız olur ve sızlar.
Önemli olan dünyanın geçici olduğunu bilmektir. Buna bağlı olarak davranışlarımızın da güzel olması gerekiyor. İnsan olduğumuz için bir şekilde hataya düşüyoruz. Pişmanlık yaşayabiliyoruz. Burada yaptığımız ve sonunda üzüldüğümüz şeyler oluyor. Bazen gözyaşı döküyoruz. Keşke bunu yapmasaydım diye sızlanıyoruz. Bütün acılara rağmen hayat hızla akıp giderken bazen de sevinçli olabiliyoruz. Kazandığımız bir başları sonunda havalara uçabiliyoruz.
Bir bakıyoruz ömür geçmiş. Gençlik elden gitmiş. Geriye kalan ise insanlık oluyor. Dolayısıyla insan hep daha iyi ve kaliteli olan şeylere yönelirken bazen yanlışlar yapıyor. Kendisi için en iyisini isterken etrafındaki güzellikleri göremiyor. Bence biraz düşünceli olmak lazımdır. Hani anlayışlı ve düşünceli insan bir adım atarken sonunu da düşünür ya işte öyle.
Bu metindeki soyut anlamlı kelimeler; vicdan, pişmanlık, gençlik, insanlık, üzüntü, başarı kelimeleridir. Bu kelimeler beş duyu organımızla algılayamadığımız ancak akıl yoluyla varlığını hissettiğimiz sözcüklerdir.
Tags:
Kompozisyonlar