Ne doğrarsan aşına, o çıkar kaşığına ile ilgili kompozisyon hakkında kısaca bahsedeceğiz.
İnsanın çalışması veya tembellik etmesi kendine etmesidir. Yani çalışkan olan biri ileride bunun mükafatını alır. Boş oturanın da kaşığına bir şey çıkmaz. Karlı bir gelecek bekliyorsak çok çalışmamız gerekir. Çalışmaktan kaçmayıp işimize gereken önemi verdiğimiz zaman en büyük yatırımı yine kendimize etmiş oluruz.
Zaman ayırıp da emek verdiğimiz hiçbir şey karşılıksız kalmaz. Bunun bize çok önemli getirileri olacaktır. Çünkü sizin bu anlamda bir çalışmanız var ve bunun karşısında bir kazanç alacaksınız. Ama bir de işten kaytarıp hiçbir şey yapmadığınızı düşünürsek o zaman avucunuz bomboş kalır. Aslında olay çok basittir. Çalışan bir şeyler kazanırken çalışmayanlar için bir şey yoktur. Bu durumu biraz da çiftçilerin ekip biçmesine benzetebiliriz. Tarlasına tohum eken bir uğraş vermiş ki hasat zamanında istediği ürünü alıyor. Hiçbir şey ekmeye birinin tarlasında ise yabani otlardan başka bir şey büyümez. Hepimiz bir bakıma geleceğimiz için çalışıyoruz. İleride başarılarla dolu bir hayat için bu çok önemlidir. Çalışmaktan kaçtığımız takdirde ise başarısızlıklar ve yoksulluklar içinde kıvranıp dururuz. Zir kaşığımıza iyi bir şey çıkması için neler yapmamız gerektiğini bilmeliyiz.
Demek ki kazanç elde etmenin tek yolu çalışmaktır. O yüzden istediğimiz her ne ise onu elde etmek adına yükümlülüğümüz olan çalışmaktan kaçınmamalıyız. Kısacası herkes bir amaç uğruna çalışır. Sonucundan verim almak istediğimiz amaçların gerçekleşmesi tam anlamıyla çalışmakla mümkündür. Bunun başak türlü çıkar yolu yoktur.