Aşağıdaki şiirde anlatılanlardan hareketle arka sayfada verilen yazma alanına bir hikâye yazınız.

Dörtel Yayıncılık 7. Sınıf Türkçe Eskici metni (Elif şiiri) etkinliği: Aşağıdaki şiirde anlatılanlardan hareketle arka sayfada verilen yazma alanına bir hikâye yazınız.

Şiirde anlatılanlara baktığımızda köyünden ayrılan insanların bir daha geri dönmediğini, memleketine yabancı olduğunu anlıyoruz. Buna uygun kısa bir hikaye yazacağız. Başlık da "Köyüne Yabancılaşan İnsan" olabilir.

Osman isimli bir çocuk köyde yaşıyordu. Köyünü çok seviyor, okuldan sonra arkadaşlarıyla oynuyor, hayvan otlatıyor, ırmakta balık tutuyordu. Köydeki okul bir zaman sonra bitti. Osman artık okumak ve eğitim hayatına devam etmek için şehre gitti. Bir liseye kaydoldu. Orada üç yıl eğitim gördü. Bu süreçte köy özlemi yaşıyordu.

Hafta sonları memleketine, köyüne gidiyor, özlem gideriyordu. Köyden ayrılmak ona çok zor gelmişti. O eskiden ayakları toprağa basan, kırlarda dolaşan, tarlalarda çalışan, hayvanlarını otlatan, doğayla iç içe yaşayan biriydi. Şimdi ise beton yığınlarının arasında kendini bulmaya çalışıyordu. Burası şehirdi ve her yer betondan yapılmıştı. Osman bu duruma alışmakta başlarda çok zorluk çekti. Lise hayatın da sona erdiğinde üniversiteyi kazanıp başka bir şehre okumaya gitti. Orada da yine her yer betondu. Osman köyünü, memleketini şimdi daha çok özlüyordu. Çünkü aradaki mesafe artık daha uzundur. Ha dediği zaman gidemiyordu. Bu ayrılık zamanla Osman'ın şehre istemeyerek de olsa alıştırdı. Osman üniversiteyi bitirip ülkemizin farklı bir yerine atanarak meslek hayatında görevine başladı. Eskiden burnunda tüten köyünü artık aramaz sormaz olmuştu.

Araya uzun yıllar girdiği için ayrılığa da alışan Osman şimdi köyüne gitmeyi aklından bile geçirmiyordu. İşte insanlar hep böyleydi. Doğup büyüdüğümüz, her şeyden çok değer verdiğimiz memleketten bir kere çıkınca artık orası bize yabancı bir yer gibi geliyor. İnsanoğlu çiğ süt emmiş diyorlar ya, tam da öyledir. Çok sevdiğimiz, gözümüz gibi baktığımız köyümüz bile uzun zaman ayrı aklınca gidilmez bir yer oluveriyor. Halbuki insanın köyüne, memleketine yabancılaşması ne kadar acı verici değil mi?