Bu bölümdeki metin güneş dünya için ne anlama geliyorsa kitap da benim için o anlama gelir sözünün anlamı ile ilgili kompozisyon konusunda fikir olsun diye yazılmıştır.
Kitaplar bir güneşe benzer. Güneşin dünya açısından önemine baktığımızda onun dünyayı aydınlatan, sıcaklığıyla ısıtan bir işlevi vardır. Dolayısıyla kitaplar da içindeki bilgilerle insanları aydınlatır ve içimizi ısıtır.
Kitaplar bizim güneşimizdir. Neden derseniz kitap okudukça düşünce dünyamızda bir aydınlanma yaşarız. Yani okumadığımız gün karanlıkta gibiyiz. Okudukça ise karanlıklar yerini aydınlığa bırakır. Bu aydınlanma insanların bilinçlenmesi demektir. Çünkü kitaplar içindeki doğru bilgilerle insanları en güzel şekilde yetiştiren eserlerdir. Kitaplar aracılığıyla neyin ne olduğunu anlıyor, her şeyin en doğrusunu öğreniyoruz. Kitaplardaki bu öğreticilik güneşin dünyayı ışığıyla aydınlatması gibi insanların fikir dünyasını aydınlatır.
Güneşin dünya için bir başka anlamı ısı vermelidir. Kitaplar da bizim içimizi ısıtır. Nasıl mı? Kitap bize en yakın dost olur. Onu baş ucumuzdan ayırmayız. Nereye gidersek yanımızda taşırız. Üzgün, dalgın, mutsuz ve yalnız olduğumuz anlarda kitabın sıcaklığıyla kendimiz bir arkadaş bulmuş gibi oluruz. O bizim her na yanımızda ve bizi tek başımıza kendi halimize bırakmaz. Bu dost olma özelliği insanın içini ısıtan türdendir.
Sonuç olarak kitapların güneşe benzetilmesi çok uygun bir benzetmedir. Dünya güneş olmasa hem soğuk hem karanlık olur. Yaşanmaz bir yer haline gelir. İnsanlar kitaplardan uzak kaldığında kendini geliştirip aydınlanamaz, bilinçlenemez, farkındalık edinemez. Aynı zamanda kendini eksik ve tek başına hisseder. Bu yüzden kitapların bizi aydınlatan, içimizi ısıtan güneşimiz olmasına izin vermeliyiz.
Tags:
Kompozisyonlar