Bu bölümde edepsizle tartışmak yerine susmanın daha doğru olduğunu anlatan edepli edebinden susar edepsiz ben susturdum zanneder sözü ile ilgili kompozisyon metnini inceleyerek fikir sahibi olabilirsiniz.
Edepli olan birisi efendiliğinden dolayı sessiz sakin kalmayı yeğleyen biridir. Yani edepli olmak sükut etmeyi uygun kılar. Edepsizlerle bir münakaşaya girme durumu ortaya çıktığında edepli kişi susmayı uygun görür. Çünkü cahille,edepsizle laf dalaşına girmek son derece anlamsızdır.
Bir tartışma esnasında edepli kişi ağırbaşlılığından susar ama edepsiz onu ben susturdum sanır. Ben ondan güçlüyüm, söylediklerim ve yapacaklarımdan korkup sustu zanneder. Oysa edepli olmak bir insanın olgun ve efendi davranmasını sağlar. Normalde her insan kızdığı bir şey karşısında yorum yapmak, kendini ifade etmek ister ama herkesin içinde yok yere bağırarak tartışmak uygun olmayan bir şeydir. Bunu da ancak iyi bir edep sahibi kişiler göz önünde bulundurur. O yüzden cahil biriyle münakaşaya girmekten kaçınarak susarlar. Onların bu susması edepsiz ya da cahil kesim tarafında ben susturdum şeklinde algılanır.
Edep insanı doğru davranmaya teşvik eder. Yani bir ortamda sesini yükseltmemesi insanın edepli olduğunu gösterir. Fakat bazı kendini bilmezler her nerede olursa olsun ağzına geleni söyler; bağırır, çağırır. Kadın, çoluk çocuk, yaşlı insan var böyle ağır konuşmamam gerekir gibisinden düşünmez. Onların yaptığı edepsizliktir. Bu hallerinden de rahatsızlık duymadıkları gibi edepli birinin susmasını kendileri kaynaklı zannederler. Bizler ağzı bozuk kişilerle tartışmaya girmemeliyiz. Onlar her lafı çekinmeden söyleyebilir ama biz efendi olmayı seçmeliyiz. Karşımızdaki kişi ne kadar edepsizlik ederse etsin, onuna münakaşaya girmek yanlıştır. En iyisi susup cevap vermemektir. Bu da edebe uygun bir tavırdır.
Tags:
Kompozisyonlar