İnsan tabiattan uzaklaştıkça kalbi katılaşır cümlesinin iletisi nedir?

Bu bölümde inceleyip fikir alacağınız kompozisyon yazısının konusu: İnsan tabiattan uzaklaştıkça kalbi katılaşır cümlesinin iletisi nedir? Kısaca açıklayınız.

Tabiattan uzak yaşayıp beton binalarda ömür geçiren insanların ruhu daralıyor, canı sıkılıyor, bu daralma hali kişiyi sinirli biri yapıyor. Oysa doğaya çıkmaz, yürüyüş yapmak, yeşilliğin içinde vakit geçirmek gözlerimize gönlümüze ruhumuz ferahlık ve huzur veriyor. Doğa kendisi zaten dingin bir yerdir. Doğada yaşayan insan da bu sessizli ortamdan nasibini alarak sinirlerinden arınıyor.

Tabiat insana sakinlik veren olağanüstü bir güce sahiptir. Biz bunu görünürde pek anlamayız,i hatta hiç dikkat etmediğimiz bir konudur. Fakat insan toprağa basınca, tabiatla iç içe yaşayınca daha sakin bir kişiliğe kavuşuyor. Beton binalar sanki ruhumuzun hapsedilmiş olması gibi özgürlüğümüzü elimizden almaktadır. Oysa kısa bir yürüyüş için, bir piknik yapmak için bile olsa tabiata çıktığımızda temiz havayı soluduğumuzda dağa, taşa ayak bastığımızda ne kadar özgür olduğumuzu anlıyoruz. Tabiat insan özgür olduğunu hatırlatan, onun içindeki sıkıntıları atmasını sağlayan, ruhu terapi eden bir niteliğe sahiptir. Bu kadar yararlı olan bir şeyden kopuk yaşamak da elbette ki insana zarar verecektir.

Sonuç olarak tabiattan uzaklaşmak insana iyi gelmiyor. İnsandaki sakinliğin onu bırakıp gitmesine yol açıyor. Bu da yetmezmiş gibi doğadan uzaklaşan insanın kalbi katılaşıyor, merhamet duygusunu kaybeden insan da çok tehlikeli biri haline dönüşüyor. Bunun etkisiyle daha kırıcı, taş kalpli, acımasız olmaya başlıyor. Bu gibi sorunlar yaşamamak için kendimizi doğadan hepten soyutlayamayız. Şehirde, beton binalarda yaşasak bile tabiatla bağımızı koparmamalıyız.