Bu bölümdeki örnek metni inceleyerek sevmesini bilirsek başkalarına acı vermeyi unuturuz sözünü açıklayan bir kompozisyon yazısı adına kısaca fikir alabilirsiniz.
Asıl manada sevmek, yalnızca kendimizi değil başkalarını da düşünmek demektir. Davranışlarımız da buna göre şekillenir. Yani insanlar hakkında empati yapar, onları anlamaya çalışır, bundan dolayı da onlara acı verecek davranışlardan kaçınırız. Bütün bunlar sevmekle gerçekleşen şeylerdir. Sevmek fedakarlık ister, başkalarının acısını görebilmeyi, buna bağlı olarak davranışlarına çekidüzen vermeyi gerektirir. Bunları göze alamayanlar sevmesini bilmeyen kimselerdir.
İnsanın küçük yaştan sevmeyi öğrenmesi gerekiyor. Ailede sevginin ne demek olduğunu öğrenen biri yarın bir gün toplum içine çıktığında herkese, her şeye sevgiyle bakar. Bu dünya hayatının mutlu bir şekilde geçmesi adına canlı cansız her şeye sevgiyle bakmak zulümden uzak durmayı sağlar. Sevmesini bilen insanlar kötülükten kaçınır, kimseyi, üzmez. Onlar kalbindeki sevgiyle iyi niyetli biri olarak yaşar.
Sevmesini bilen insanın yüreğinde merhamet duygusu olur. Onun bu yapısı kimseye kötülük düşünmemesini sağlar. Çünkü sevgi sadece iyi şeyler yapılmasına katkı sağlayan çok güzel bir duygudur. Seven insan asla kötülük düşünmez. Çünkü onun yüreği temiz duygularla çevrelenmiştir. Başkasına acı çektirenler genelde taş kalplidir Onların yüreğinde bir gram sevgi yoktur. O yüzden sevginin içinde bulunduğu bir kalp acı vermeye bırakın kötülük etmekten bile çok uzaktır.
Sevmek kesin olarak zulmün karşısında yer alır. Zaten sevmesini bilen insan da zalimliği aklının ucundan bile geçirmez. Önemli olan iyi bir hayat yaşamak değil midir? O zaman kötülüğün, acının kimseye bir faydası olamaz. Dolayısıyla herkes sevgiye yönelse, kalpler sevgiyle dolup taşsa dünya daha güzel olur. Niye insanlar ağlayıp göz yaşı döksün ki? Neyi paylaşamıyoruz diye sormak istiyorum. O yüzden asla çıkarcı olmamalı, kimseyi üzmemeliyiz. Sanki birilerine acı çektirince elimize bir şey mi geçiyor? Bunun ilerleyen dönemde içimizde büyük pişmanlığa yol açtığını hepimiz biliyoruz. Bu nedenle gelin sevelim, sevilelim, dünyamızı birlikte sevgiyle güzelleştirelim.
Sonuç olarak hep sevgi dolu olmalıyız. İnsanı mutlu eden, ona her türlü güzelliği tattıran tek duygu sevgidir. Gerçekten sevmeyi bilmeliyiz. Bu sayede kimseye en ufak bir zararımız dokunmaz. Zira yüreği sevginin egemenliğinde olan bir insan acı nedir, kötülük nedir hiç bilmez. Öyle kötü şeyler olduğunu bile unutur. Sözde değil özde sevmeliyiz. Biz keyifli olup da başkalarını umursamaz bir tavır sergilememeliyiz. İnsanlar ne acılar çekebiliyor. Onları görmezden gelmek seven insana yakışmaz.
Sonuç çok kısa
YanıtlaSil